Το βιβλίο του Αντιπροέδρου της Βουλής Γ. Σούρλα «ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940 ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ» παρουσιάστηκε την Τετάρτη 11 Ιουλίου στις 8 μ.μ. στην κατάμεστη αίθουσα του «Πολεμικού Μουσείου» Ο κ. Σούρλας μίλησε μεταξύ άλλων για την μεγαλύτερη εθνική εκκρεμότητα αφού επί 65 χρόνια δεν έχει λυθεί το θέμα της περισυλλογής και ταφής των 7.976 πεσόντων ηρώων στο αλβανικό μέτωπο. Για το βιβλίο μίλησαν ο Υπ. Εθνικής Άμυνας Ε. Μειμαράκης, ο πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αλ. Παπαδόπουλος ενώ ο μουσικοσυνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου με ένα μοναδικό οπτικοακουστικό αφιέρωμα για τους άταφους ήρωες του πολέμου.

Συγκεκριμένα ο κ. Σούρλας υπογράμμισε τα εξής:

Όταν ένας βορειοηπειρώτης από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής σου λέει: «Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να αντικρίσω το αλέτρι να αποκαλύπτει κρανία, το τρακτέρ να θρυμματίζει τα οστά των παλικαριών της πατρίδας που έπεσαν στα πεδία των μαχών». Όταν ένας γιος πολεμιστή που δεν γνώρισε πατέρα, δεν γνωρίζει που ακριβώς έπεσε μαχόμενος εκφράζει το παράπονο γιατί δεν υπάρχει ένα κενοτάφιο, ένα μνημείο πεσόντων, μία στήλη που να γράφει το όνομα του πατέρα του. Όταν διαβάζεις ότι ο Ταξίαρχος Λέττας χρόνια αναζητά να βρει τον τάφο του αδελφού του Θωμά να πλύνει τα κόκαλα με κρασί να τα χαϊδέψει να τα φιλήσεις με αγάπη και υπερηφάνεια να τα βρέξει με αδελφικό δάκρυ. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με αυτές και παρόμοιες περιπτώσεις τότε βλέπεις και την άλλη πλευρά της εποποιίας του 1940. Αισθάνεσαι ότι οφείλεις την άγνοια και την αδράνεια να την απεκδυθείς να αναγνωρίσεις τις ευθύνες σου και να αναλάβεις πρωτοβουλίες και όταν το πράξεις.

Τα συναισθήματα ποικίλουν. Διαπιστώνεις το μεγαλείο της Ελλάδος και τη σπουδαία συμβολή της στη διατήρηση των παγκόσμιων αξιών. Αισθάνεσαι ως Έλληνας περήφανος για τον ηρωισμό των μαχητών μας, αλλά συγχρόνως βρίσκεται και μπροστά σε σημαντικές ευθύνες για όσα ακολούθησαν, για πράξεις και παραλείψεις για μεγάλες εκκρεμότητες εθνικής σημασίας. Διαπιστώνεις επίσης ότι στην εποποιία του 1940-41 βρήκαν την πλήρη έκφρασή τους τα βασικά γνωρίσματα των Ελλήνων, η ομοψυχία στις κρίσιμες στιγμές η άκρατη φιλοπατρία, η χωρίς όρια αυτοθυσία και αυταπάρνηση, η πίστη τους σε πανανθρώπινα ιδανικά. Αισθάνεσαι περήφανος, γιατί οι μαχητές εκείνοι έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και άλλαξαν τον ρουν της παγκόσμιας ιστορίας. Δίδαξαν πως η ελευθερία δεν είναι μόνο υπόθεση ενός έθνους, ενός κράτους, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας.  Προκάλεσαν έτσι τον θαυμασμό της παγκόσμιας κοινότητας. Κατέδειξαν πως είναι αντάξιοι των προγόνων τους των κλασικών χρόνων, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που τα βασικά της γνωρίσματα ήταν η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. Κατέκτησαν τον τίτλο του ήρωα, τον τιμητικό τίτλο που ο Όμηρος απέδωσε όχι μόνο στους αρχηγούς – πολεμιστές στην τρωική εκστρατεία, αλλά γενικά σ' όλους τους μαχητές που έδειξαν ανδρεία, λεβεντιά, θάρρος.

Οι μαχητές έκαναν το καθήκον τους, αλλά στη συνέχεια έρχονται στα μεταπολεμικά χρόνια οι ευθύνες για την μεγάλη εθνική εκκρεμότητα. Πρόκειται για τους 7976 ήρωες, που έπεσαν στα πεδία των μαχών στη Βόρειο Ήπειρο και παραμένουν μέχρι σήμερα άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι. Οι ήρωες δεν απαιτούν, αλλά περιμένουν. Δεν διαμαρτύρονται που παρέμειναν άταφοι 66 χρόνια στη Β. Ήπειρο. Περιμένουν εμείς, οι επιγενόμενοι, να κάνουμε το καθήκον μας. Να πράξουμε τα στοιχειώδη, που επιβάλλουν τα πανάρχαια έθιμά μας, τον ιδιαίτερο σεβασμό στους νεκρούς. Να θυμηθούμε το «νεκρούς θάπτειν, νεκρούς μη υβρίζειν». Οι ήρωες περιμένουν να ανταποκριθούμε στις θρησκευτικές, εθιμικές και εθνικές μας υποχρεώσεις, να κάνουμε το ιερό μας καθήκον, όπως το επιτάσσει η ιστορική μας κληρονομιά.

Δεν αρκούν οι τυπικοί πανηγυρικοί λόγοι, οι δοξολογίες, οι παρελάσεις, η κατάθεση στεφάνων κάθε 28η Οκτωβρίου. Είναι προφανές ότι δεν τους τιμούμε επαρκώς, όταν είναι ακόμη άταφοι και τα σκόρπια οστά τους θρυμματισμένα παραμένουν στα πεδία των μαχών ή στοιβαγμένα σε ομαδικούς τάφους, που δεν ανοίχτηκαν ακόμη μετά από 66 ολόκληρα χρόνια.Δεν τους τιμούμε, όταν διαθέτουμε λίγες γραμμές στην ιστορία των σχολικών βιβλίων για την γιγαντομαχία του έπους του '40-41 (σελ.109) όπως το βιβλίο της στ΄ Δημοτικού αναφέρει: «Η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν απαντά αρνητικά στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Οι Ελληνες το 1940-41, απομακρύνουν (κάτι παρόμοιο με το συνωστίζονται στη Σμύρνη) τα ιταλικά στρατεύματα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα σημειώνοντας σημαντικές νίκες.» Μόνο με αυτή την αναφορά πως δικαιολογείται η 28η Οκτωβρίου ως μεγάλη επέτειος. Δεν τους τιμούμε, όταν δεν αναγράφονται οι άφθαστες ηρωικές πράξεις τους, που προκάλεσαν τον θαυμασμό και τον έπαινο πολλών ηγετών, όπως του Τσώρτσιλ, ακόμη και του Χίτλερ, λες και δεν έφτανε το χαρτί και το μελάνι.

Οι ήρωες περιμένουν να φανούμε αντάξιοι των θυσιών τους για την πατρίδα. Να κατανοήσουμε ότι η πατρίδα είναι η κυρίαρχη ιδέα, πάνω στην οποία οικοδομείται ο πολιτισμός και στηρίζεται η ζωή. Είναι μια ηθικοκοινωνική αξία, η οποία διατρέχει ιδιαίτερα το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Είναι το συναίσθημα που διακατείχε τον Όμηρο, ο οποίος τονίζει «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Είναι τα βιώματα του Σωκράτη, ο οποίος είπε: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς...». Κατά δε τον Άγγλο συγγραφέα Σαμουήλ Τζόνσον «όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα του, δεν μπορεί ν' αγαπάει τίποτε».

Οι ήρωες περιμένουν και προσδοκούν να σεβόμαστε όχι μόνο αυτούς, αλλά και τα εθνικά μας μνημεία, τα σύμβολά μας. Ο συμβολισμός πίσω από κάθε αντικείμενο βλέπει και μια ιδέα. Θέλει να δώσει στα άψυχα ψυχή και να ταυτίσει την ανθρώπινη ψυχή με τις ιδέες και τα πράγματα. Περιμένουν, λοιπόν, να σεβόμαστε τη σημαία μας και όχι να την καίμε , τη ΣΗΜΑΙΑ που για να κυματίζει σήμερα θυσιάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Οι ήρωες περιμένουν, αλλά εμείς έχουμε υποχρέωση να βιαστούμε και, επιτέλους, να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη εθνική εκκρεμότητα των άταφων και πρόχειρα θαμμένων μαχητών στη Βόρειο Ήπειρο και Νότια Αλβανία. Να ζητήσουμε συγγνώμη για την άγνοια της ύπαρξης του προβλήματος και της συνακόλουθης αδικαιολόγητης καθυστέρησης.

Αυτοί οι πεσόντες είναι νεκροί ολόκληρης της ανθρωπότητας , γιατί τόπος καταγωγής των Ελλήνων είναι ο «τόπος του θανάτου τους» ένας τόπος συνεχών θυσιών για την ελευθερία. Είναι τα παιδιά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ηθικών αξιών. Όλοι εμείς δεν έχουμε δικαίωμα για άλλες καθυστερήσεις. Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη να κάνουμε έστω και μετά από 66 χρόνια το καθήκον. Πρέπει επιτέλους οι γείτονες μας οι Αλβανοί να αντιληφθούν ότι δεν έχουν το δικαίωμα να αρνούνται την υπογραφή πρωτοκόλλου για την κατασκευή στρατιωτικών νεκροταφείων.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για δικαιολογίες, για προσχήματα, για συνεχείς αναβολές παρά τις διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας ότι το θέμα αυτό θα τακτοποιηθεί. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αυτής της στάσης από την δική μας την ελληνική πλευρά. Τέρμα στην αναμονή, τέρμα στην ανοχή τέλος στην αδράνεια και τις τάχα διπλωματικές προσεκτικές ενέργειες. Επιτέλους πρέπει να τεθεί ως θέμα μείζονος σημασίας άμεσης προτεραιότητας ,προαπαιτούμενα για τα επόμενα βήματα συνεργασίας με την γείτονα χώρα.

Το βιβλίο αυτό δεν έχει επίλογο. Δεν θα μπορούσε να έχει επίλογο. Ο επίλογος αυτού του σύντομου βιβλίου δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά το κείμενο του Πρωτοκόλλου μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας για τα στρατιωτικά νεκροταφεία και οι άμεσες ενέργειές μας για την αποκατάσταση της μεγάλης αυτής εθνικής εκκρεμότητας.


Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν για την ανέγερση μνημείου για τους πεσόντες του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Αριθμός λογαριασμού: Εθνική Τράπεζα 054/603632-51
Στον ανωτέρω λογαριασμό μπορείτε να καταθέσετε χρήματα για τον σκοπό αυτό.

Δείτε εδώ το βίντεο της παρουσίασης