Σχετικά με τους κανόνες «καλής γειτονίας» που τίθενται ως προϋπόθεση για τον προσδιορισμό ημερομηνίας έναρξης διαπραγματεύσεων ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ υπενθυμίζεται η «εκκρεμότητα» της ταυτοποίησης και ταφής των νεκρών του Ελληνοϊταλικού πολέμου του ’40.

  Παρόλο που πέρασε δεκαετία, από την υπογραφή σχετικού Ελληνοαλβανικού μνημονίου, καμία πρόοδος σημειώνεται με αποκλειστική ευθύνη της Αλβανίας, η οποία προβάλλει συνεχώς αστήρικτες και αβάσιμες δικαιολογίες, ώστε να μην υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της. Η μικτή επιτροπή, που προβλέπεται σχετικά, συνεδρίασε δυο φορές εντελώς τυπικά και φυσικά χωρίς να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος για την εφαρμογή των προβλεπόμενων από το μνημόνιο. Και όχι μόνον αυτό. Καταγράφεται εμφανής προσπάθεια της Αλβανίας να εξαφανίσει ότι έχει απομείνει από τα λείψανα των νεκρών. Όχι μόνον αρνείται πεισματικά την περισυλλογή και ταφή των νεκρών, αλλά κάνει ότι μπορεί για να καταστρέψει ότι υπάρχει. Πρόσφατο παράδειγμα η καταστροφή πρόχειρων τάφων με αιτιολογία… τη διάνοιξη δρόμου. Σημειώνεται ότι το ίδιο ζήτημα με τους Ιταλούς έχει προ πολλού επιλυθεί και έχουν δημιουργηθεί στην Αλβανία Ιταλικά στρατιωτικά κοιμητήρια.

  Στο τελευταίο κείμενο συμπερασμάτων της προεδρίας της ΕΕ, όπως αυτό διαμορφώθηκε στο πρόσφατο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών, διατυπώθηκαν με αρκετή σαφήνεια οι προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρώσει η Αλβανία για να λάβει ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα αναφέρονται τρεις προϋποθέσεις:

• Η αναγνώριση την δικαιωμάτων των μειονοτήτων σε όλη την επικράτεια της Αλβανίας.
• Η μάχη κατά της διαφθοράς και το οργανωμένο έγκλημα.
• Η κατάσταση «καλής γειτονίας».

  Είναι αυτονόητο ότι στο ζήτημα της «καλής γειτονίας» περιλαμβάνεται και η επαρκώς ικανοποιητική λύση του θέματος της ταυτοποίηση και ταφής των νεκρών του ’40. Η οριστική και πλήρης λύση πρέπει να τεθεί ως αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο για να λάβει η Αλβανία ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

  Και κάτι ακόμα. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι πίσω από τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της όποιας προεδρίας της ΕΕ υπάρχει διαπραγμάτευση δηλαδή δούνε και λαβείν. Με κανένα τρόπο το ζήτημα των νεκρών του ’40 μπορεί να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Όπως προαναφέρεται και επαναλαμβάνεται αυτό πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο. Για την οφειλόμενη τιμή προς τους νεκρούς δεν υπάρχει αντάλλαγμα.

Υ.Γ.: Για όσους ενδιαφέρονται για το πώς τιμούσαν στην Αθήνα τους νεκρούς των πολέμων παραπέμπω στο Θουκυδίδη (Βιβλίο Β 34).